โรงเรียนถูกเผาเป็นเถ้าถ่าน
ต่างเล่าขานทั่วไทยใจถวิล
ครูถูกฆ่าเหมือนหมูหมาเป็นราคิน
ไทยต้องสิ้นแม่พิมพ์ยิ้มเจือจาง
ไฟที่ไหม้เพราะใครใจดำแท้
มิเห็นแก่เด็กน้อยด้อยอ้างว้าง
แผ่นดินไทยร่มเย็นเห็นเป็นทาง
ไยต้องล้างด้วยเลือดเดือดเป็นไฟ
เรามีพ่ออยู่หัวเป็นร่มฉัตร
ฝ่ายพระสงฆ์ถือพัดปัดคุณไสย์
บุรพกษัตริย์ของชาวไทย
หวังให้ไทยเป็นไทยตราบเท่านาน
เหตุใดหนอจึงล้างผลาญด้วยความโหด
ไม่คิดโทษว่าหนักจักล้างผลาญ
จะทำดีหรือชั่วทุกครั้งกาล
มินมนานผลแห่งกรรมต้องตามทัน
คิดทบทวนเถิดหนาผู้ทำผิด
จิตที่คิดมัวหมองลองสร้างฝัน
จะอยู่ไหนไร้สุขทุกคืนวัน
ดีชั่วนั้นพลันทราบตราบจริงเอยฯ(พระมหาประภาส ปริชาโน ประพันธ์)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น