ปีสองพันห้าร้อยห้าสิบสาม เมืองสยามเพลิงไหม้ใจถวิล
ล้านฤทัยอาลัยในแผ่นดิน เป็นราคินกินใจไทยทั้งปวง
สิ่งปลูกสร้างทางเดินเกินจะพูด สูงชะลูดเสียดฟ้าน่าบวงสรวง
ไฟประดับวับวาวสะกาวดวง แต่วันนี้ลับลวงสลายไป
ใครกันหนาจะพาไทยรอดพ้น เราทุกคนร่วมมือคือผ่องใส
ช่วยกันเถิดฟื้นฟูศิวิไล ร้อยดวงใจประสานสามัคคี
ไยทะเลาะเบาะแว้งแย่งกันเด่น ชาติไทยเป็นแดนพุทธหยุดเรื่องสี
คิดเสียใหม่ทำใหม่ในฤดี ทุกชีวีมีค่าอย่าซ้ำเติม
ประโยชน์ตนประโยชน์ท่านทำให้ครบ จะประสบพบสุขบุญส่งเสริม
รักษาชาติศาสน์กษัตริย์ให้คงเดิม นักการเมืองต้องเติมเพิ่มความดี
มาร่วมใจดับไฟอันร้อนรุ่ม สามกองสุมเผาได้ทั้งโลกนี้
ไฟราคะโทสะโมหัคคี จงระวังให้ดีรีบดับลง
สร้างรอยยิ้มปรีดิ์เปรมเกษมสุข ไททุกยุคสง่าราชประสงค์
ปฐพีมีสัตว์ป่าพนาพง ร่วมดำรงพงศ์เผ่าของชาวไทย
อย่าทำลายแดนเกิดประเสริฐศรี ทุกคนมีสำนึกตรึกแจ่มใส
ประเพณีวัฒนารักษาไว้ เพื่อลูกหลานต่อไปได้ชื่นชม
อย่าสร้างความแปลกแยกแตกเป็นพวก จงผนวกเป็นหนึ่งจึงเหมาะสม
เกาะกันแน่นเป็นแคว้นแดนอุดม ใครมิกล้ามาข่มขู่เข็ญเอย
น้อมนำธรรมรักษาเยียวยาจิต อย่าได้คิดท้อถอยหรือเมินเฉย
ตั้งสติปัญญาค่ามากเลย ฝึกให้เคยมองแง่ดีมิโศกตรม
มองตัวเองให้ออกบอกถูกได้ สิ่งเลวร้ายผ่านไปใช่ขื่นขม
รักษาจิตอยู่เหนือเรื่องอารมณ์ มินานนมจะเข้าใจในโลกาฯ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น